Γράφει ο Πέτρος Ιωσηφίδης

Ήταν και είναι παραμύθι αυτό που έλαβε χώρα το Σάββατο στον Πλάτωνα; Μπορεί και όχι γιατί μεγάλο κομμάτι των οπαδών του Ιωνικού το έζησε δια ζώσης και συμμετείχε σε αυτό. Μπορεί και ναι γιατί ότι συνέβη, ειδικά εκτός των τεσσάρων γραμμών, ήταν «ασύλληπτο». Οι «παρηκούντες την Ιερουσαλήμ», όλοι όσοι ακολουθούν αυτήν την προσπάθεια την τελευταία διετία, με τον αριθμό από αγώνα σε αγώνα να μεγαλώνει, δεν έγιναν μετά τον πόλεμο στρατηγοί. Πίστεψαν από την αρχή το πλάνο της διοίκησης. Και πίστεψαν τον τελικό προορισμό, αυτόν της επιστροφής, 32 χρόνια μετά. Μέχρι τον επόμενο.

Το παιχνίδι κόντρα στον Ηρακλή, αυτή η σαββατιάτικη «μυσταγωγία» ωστόσο, πέραν του στίγματος που σηματοδοτεί για αυτό που έρχεται, έχει και άλλες απολήξεις. Σε μια πόλη κατά βάση λαϊκή που από «γεννησιμιού» της έχει στο DNA της να συμπληρώνεται και να προχωρά με τις δυσκολίες, είτε αυτό λεγόταν μεγάλη προσφυγική ροή προκειμένου η Νίκαια να ξεκινήσει να έχει τη μορφή που σήμερα χαίρουμε είτε το πόσο άγγιξε την πόλη και τους κατοίκους της η μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε μέχρι πρόσφατα, αυτό που λάμβανε χώρα εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών έχει άλλη σημασία. Σε μια χώρα που η επιλογή της ομάδας κρίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τους πόσους τίτλους ή ευρωπαϊκές πορείες κάνει μια ομάδα, κάποιοι λίγοι ή μάλλον αρκετοί μιας και γέμισαν ένα κλειστό μόνοι τους, μπαίνοντας στην αγωνιστική εξίσωση με τον παλμό τους, το τραγούδι και όλο αυτό το «φαντεζί» σόου που έστησαν, διαθέτουν το χρόνο τους, την ενέργειά τους και πάνω απ’ όλα την ψυχή τους, χωρίς να περιμένουν κάποιο πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία. Είναι απλοί άνθρωποι, Ιωνικοί και ακολουθούν την Ομάδας τους για αυτές τις μικρές τεράστιες χαρές που γνώρισαν το Σάββατο.

Ότι και να γίνει στο μέλλον, γράφτηκε ιστορία. Φυσικά, συνεπικουρείται από το γεγονός ότι συνδυάζεται ή μάλλον θα συνδυαστεί με την απευθείας άνοδο. Όμως, αυτή η ατμόσφαιρα που οι RANGERS κατάφεραν να την κάνουν ανεξίτηλη στη μνήμη μας, μέρες μετά τον αγώνα, όσο διάστημα και αν περάσει βασικά, θα μείνει ως ορόσημο, σε νέους αλλά και σε παλιούς Ιωνικούς, να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Με την προσμονή μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι τότε, το ταξίδι συνεχίζεται ή αλλιώς (όπως είχε γράψει ο Μάνος Ξυδούς και ερμηνεύσει ο Δημήτρης Μητροπάνος»:

«Πιστεύω μόνο παραμύθια λαϊκά
τα κόκκινα τα μπλουζ που κοροϊδεύεις
θες και βουλιάζεις κάθε μέρα στα βαθιά
αφού δεν ξέρεις στη στεριά να ταξιδεύεις»



Share To:

Ionikos News

Post A Comment: