Για να λένε όλοι με υπερηφάνεια «ήμασταν εκεί»...

Γράφει ο Κώστας Μαρούντας

«Ένα παιχνίδι δεν χάνεται ποτέ, μέχρι να το κερδίσουμε» (George Crabbe)
Εδώ, λοιπόν, που έφτασε το πράγμα δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Δεν υπάρχει κανένας που να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει για τον ποδοσφαιρικό Ιωνικό αυτός ο αγώνας με τον Αιολικό, δεν υπάρχει κανένας που να μην ξέρει τις θετικές επιδράσεις μίας ανόδου στη Football League για την ομάδα της Νίκαιας. Πια, μιλάμε για την τελική μάχη, για την τελική έκβαση ενός «πολέμου» που υποχρέωσε τους πάντες σε πολλαπλές διεργασίες «τεστάροντας» πολλά.

Από τη στιγμή που η ομάδα της Νίκαιας άρχισε την ανοδική πορεία, και ειδικά από τότε που όλοι υποψιάζονταν φανερά πως ο Ιωνικός μπορεί να κυνηγήσει -με ρεαλιστικές πιθανότητες- μία από τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου του, άρχισαν οι τελικοί. Ο κάθε αγώνας αποκτούσε τη δική του σημασία, γιατί αν στράβωνε το αποτέλεσμά του θα απομακρυνόταν ο στόχος. Και, μάλιστα, αυτή η σημασία μεγάλωνε όσο προχώραγε ο καιρός και κορυφωνόταν η μάχη της ανόδου. Τελικά, η ομάδα διαχειρίστηκε όλες τις παραμέτρους με επιτυχία καταφέρνοντας να γίνει ο αγώνας της 12ης του Μάη ο τελικός των τελικών. Και σχετικά από την όποια πλεονεκτική θέση δημιουργεί το 2-2 του πρώτου αγώνα.

Ένας αγώνας είναι. Με σπουδαία διακυβεύματα, που όμως θα κριθεί στο ποια ομάδα θα κάνει πιο εύκολα τα πιο απλά. Ποια ομάδα θα αντέξει το βάρος της πίεσης και θα ξεδιπλώσει τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Επί της ουσίας η ομάδα του Δημήτρη Αρναούτη έχει αποκτήσει εδώ και μήνες σημαντική εμπειρία διαχείρισης καθοριστικών αγώνων. Γιατί έχει δώσει πολλούς και μαζεμένους... Επομένως, την Κυριακή σε μία Νεάπολη που πρέπει να κοχλάζει όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια, με καθαρό μυαλό θα πρέπει να προσπαθήσει να κάνει σωστά αυτά που θα επιλέξει να κάνει. Πότε να αυξήσει ρυθμούς και να επιχειρήσει να αξιοποιήσει τις ευδιάκριτες (για τα δεδομένα της κατηγορίας) ατομικές ικανότητες των παικτών της, πότε να ανακόψει τις πρωτοβουλίες του αντιπάλου και να του δείξει πως «τα (αγωνιστικά) του ψωμιά είναι λίγα»...

Ο κάθε φίλος της ομάδας, το κάθε στέλεχος σε μη αγωνιστικά πόστα, έχει την ευχέρεια αυτές τις μέρες, αυτές τις ώρες, να σκεφτεί πολλά. Να κάνει παρελθοντικές αναδρομές, να θυμηθεί ωραίες, αλλά και άσχημες στιγμές. Να βγάλει από μέσα του συναισθήματα, εκρήξεις χαράς, απωθημένα, απογοητεύσεις, πίκρες, οργή, αμηχανία, παγωμάρα, ελπίδα. Να ακονίσει τη σκέψη του και να επιστρατεύσει εμπειρικές παραστάσεις. Αυτά όλα μέχρι το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή. Μετά;  Στήριξη. Με έναν τρόπο που θα μείνει αξέχαστος σε όσους τυχερούς τον βιώσουν. Έτσι θα υπάρξει επί του πρακτέου η ευκαιρία να μετουσιωθεί σε κάτι χρήσιμο η κάθε μεμονωμένη εσωτερική διαδικασία. Για όλα αυτά τα παράξενα, αλλά γεμάτα διδάγματα, χρόνια της απουσίας από τις υψηλότερες κατηγορίες. Για όλα όσα οραματίζεται ο καθένας για το μέλλον του ποδοσφαιρικού τμήματος του νικαιώτικου συλλόγου. Για τον Ιωνικό και την ιστορία του.

Την ίδια ώρα η ομάδα, το αγωνιστικό τμήμα δηλαδή, με το μικρότερο δυνατό άγχος θα πρέπει να διαχειριστεί τα πάντα με σύνεση και ψυχραιμία. Δυνατότητες υπάρχουν και τις έχουν δείξει πολλάκις οι παίκτες του Ιωνικού τους τελευταίους μήνες. Έδρα από τις λίγες στη χώρα ο Ιωνικός διαθέτει και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση υπερβολή. Τεχνοτροπία νικών μέσα στο 2019 αποκτήθηκε αρκετή. Έμπρακτη και θεωρητική γνώση του Αιολικού πλέον υπάρχει σε τέτοια επάρκεια που να είναι άκρως εφικτό να αντιμετωπιστεί στα ατού της η ομάδα της Μυτιλήνης και να εκμεταλλευτεί παράλληλα ο Ιωνικός τα τρωτά της. Για να λένε όλοι με υπερηφάνεια «ήμασταν εκεί». Από την επόμενη κιόλας ώρα... Στο μπαράζ που θα κλείσει τον προηγούμενο δύστροπο και κακοτράχαλο κύκλο και θα ανοίξει τις πύλες για «άλλα κόλπα»..