Ενώ ο κορονοϊός καλπάζει, προσβάλοντας άτομα σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, ο Ιωνικός είναι μπασκετικά «άρρωστος», και μάλιστα βαριά, λίγο πριν το ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, σε μία χρονιά που κυνηγάει ρεκόρ…
Του Κωνσταντίνου Χαλκιαδάκη
Άφησα να περάσουν αρκετές ώρες πριν πιάσω το πληκτρολόγιο. Για πρώτη φορά, στο διάστημα που καταθέτω την ταπεινή μου άποψη στη φιλόξενη γωνιά του Ionikosnews. Ο λόγος ήταν πως δεν ήθελα να αφήσω τη συναισθηματική διάθεσή μου να αποτυπωθεί με ωμό και άκομψο τρόπο μετά από το ματς στο Ιβανώφειο όπου ο Ιωνικός γνώρισε ταπεινωτική ήττα με 107-75 από τον «Γηραιό».
Πλέον, το ζήτημα της περαμονής περνάει σε δεύτερη μοίρα και σε πρώτη μπαίνει το θέμα της αξιοπρέπειας την οποία ο Ιωνικός έχει απωλέσει σχεδόν σε κάθε ματς, υποβάλλοντας στο μαρτύριο της σταγόνας τους φίλους της ομάδας της Νίκαιας. Δεν είναι μόνο οι ήττες, δηλαδή, είναι και ο τρόπος με τον οποίο έρχονται. Πήγε στον ΠΑΟΚ, έχασε με κάτω τα χέρια και με «100άρα». Πήγε στον Ηρακλή, το σκηνικό πιο εφιαλτικό, παρά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την… ελπίδα που άφησε το φιλικό με το Λαύριο. Σαν περιφερόμενος θίασος.
Σας έχω και χειρότερο: Εγώ προσωπικά τρομάζω με το τι θα συμβεί την ερχόμενη Κυριακή στο «Σοφία Μπεφόν» όπου ο Ιωνικός υποδέχεται τον αδιαμφισβήτητο φετινό πρωταθλητή Ελλάδας (8 Μαρτίου 2020, 17:00/ ΕΡΤ SPORTS LIVE). Με λίγα λόγια, παίζει η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος με τη χειρότερη. Ο Ιωνικός με τον Παναθηναϊκό στο… Φάληρο. Σε μία χρονιά, σε μία στιγμή, που το «τριφύλλι» κυνηγάει τα ρεκόρ... Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη.
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αναφερθούμε στο τι συνέβη ή δε συνέβη στο Ιβανώφειο όπου ο Ιωνικός βρέθηκε να χάνει έως και με… 45 πόντους διαφορά. Μία ομάδα άοσμη, άχρωμη, αδιάφορη, παρατάσσεται καταδικασμένη να χάσει.
Κακά τα ψέματα, στην εξίσωση παίζει καθοριστικό ρόλο η «υπερπροσδοκία» και η «υπεραισιοδοξία» που είχε καλλιεργηθεί το προηγούμενο διάστημα γύρω από τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Τότε η εικόνα της ομάδας επέτρεπε «όνειρα» για ένα καλύτερο πλασάρισμα στη βαθμολογία. Τότε που ακούγονταν, και όχι δειλά, λέξεις όπως «Ευρώπη»…
«Πρώτη» του «Σούλη»
Μοναδική αχτίδα αισιοδοξίας ήταν η χρησιμοποίηση του Γιώργου Χατζηκυριάκου, του «Σούλη», ενός παιδιού από τα σπλάχνα της ομάδας. Είχε 2 πόντους με ½ σουτ και 1 ασίστ σε 2 λεπτά και 26 δευτερόλεπτα. Ορθή η κίνηση του Μιχάλη Κουταλιανού να του δώσει χρόνο συμμετοχής, ειδικά με τις συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στην ομάδα και μακάρι να τον δούμε ξανά στα επόμενα παιχνίδια.
Υ.Γ.1: Με το χέρι στην καρδιά: Θα ήθελα πάρα πολύ η συμμετοχή του Χατζηκυριάκου να είναι το βασικό θέμα του συγκεκριμένου άρθρου…
Υ.Γ.2: Αφήνω και αυτό εδώ, τροφή για σκέψη. Για όλους μας: Στο ματς του πρώτου γύρου, όπου είχαν φιλοξενηθεί κάποιοι φίλοι του Ηρακλή, παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι ήταν 100% κόσμιοι, κάποιος… βιαστικός φίλος του Ιωνικού είχε σπεύσει να ευχηθεί «καλό αφανισμό» στον Γηραιό.
Post A Comment: