Περίοδος κυνηγιού!

Γράφει ο «Θείος Νώντας»


Την στιγμή που συντάσσεται το κείμενο αυτό βρισκόμαστε στις αρχές Ιουλίου κι εδώ και περίπου δυο μήνες έχουμε μπει στην περίοδο κυνηγιού.

Άλλο ένα πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε και με τα «όπλα» ανά χείρας έχουν βγει όλοι για το καθιερωμένο, ξέφρενο κυνήγι… επενδυτών! Φυσικά οι λαϊκές ρήσης και οι παροιμίες του θυμόσοφου λαού περί φρονίμων παιδιών που μαγειρεύουν πριν πεινάσουν, στις γειτονιές μας περνούν στα ψιλά γράμματα. Έτσι λοιπόν ακόμα μία φορά, τελευταία στιγμή θα τρέχουμε και είναι άγνωστο για πόσο ακόμα θα μας χαμογελάει η τύχη.
Παράλληλα πολλές απόψεις κάνουν το γύρο του διαδικτύου αναφορικά με τις εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, και την έλλειψη ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν δίχως να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Φυσικά αυτό αποτελεί την μισή αλήθεια.

Όντως οι οικονομικές συγκυρίες που βιώνουμε είναι τραγικές και όντως οι επιλογές είναι ξεκάθαρα περιορισμένες. Ωστόσο είναι δεδομένο ότι οι παράγοντες πάντα υπάρχουν και οι «αμοιβή» τους είναι πρώτα απ’ όλα το «παραγοντιλίκι» και όχι απαραίτητα με την κακή έννοια. Η χαρά του να σε δοξάζει ο λαός μιας ομάδας όταν επιτυγχάνεις δεν αγοράζεται, και τα λεφτά όσο αστρονομικά και να μοιάζουν σε εμάς, ΔΕΝ είναι.

Μια ομάδα για να μπορέσει να σταθεί στην Γ’ Εθνική αξιοπρεπώς χρειάζεται ένα μπάτζετ (με σωστή διαχείριση) περίπου στα 150 χιλιάρικα. Υπό συνθήκες μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς και με λιγότερα, υπό συνθήκες μπορεί να υποβιβαστεί και με περισσότερα. Όταν μάλιστα μιλάμε και για μια ομάδα όπως ο Ιωνικός, όπου μπορεί να σου φέρει έσοδα από 30 έως 50 χιλιάρικα τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο απλά.
Σήμερα λοιπόν, ο Ιωνικός της Ευρώπης και του τελικού κυπέλλου Ελλάδος, ο Ιωνικός της Νίκαιας (από τους μεγαλύτερους δήμους στην Ελλάδα), του Νίκου Κανελλάκη, του Μελισσανίδη, του Μιχάλη Σπανού, αυτός ο Ιωνικός αδυνατεί να βρει έναν επενδυτή της τάξης των 100 (εκατό) χιλιάδων ευρώ!

Αρνούμαι σε κάθε περίπτωση να πεισθώ ότι αυτό οφείλεται σε καθαρά οικονομικά ζητήματα. Εάν ίσχυε αυτό δεν θα είχε η Κηφισιά τον Γαντζούλα, τα Σπάτα τον Κατσιγιάννη ή και πιο απλά δεν θα υπήρχαν ομάδες στην Γ’ Εθνική όπως ο Ηλυσιακός, ο Ιερόθεος, το Κερατσίνι, ο Ασπρόπυργος κλπ ( οι ομάδες που αναφέρω όλες εντός Αττικής και όχι σε κάποια επαρχία με τοπικούς επιχειρηματίες).

Το πρόβλημα είναι πως όσο οι αρμόδιοι -της οδού Πέτρου Ράλλη-αντιλαμβάνονται την διαδικασία εξεύρεσης επόμενης μέρας ως μια «περίοδο κυνηγιού» για το καλοκαιράκι και δεν δημιουργούν κατά την διάρκεια της χρονιάς τις κατάλληλες προϋποθέσεις μέσα από στοχευμένες επαφές, τότε είναι ζήτημα χρόνου η στιγμή που το ποδοσφαιρικό καράβι θα εξαφανιστεί από τον χάρτη!