Θέμα που πρέπει να λυθεί με όλους τους διαθέσιμους τρόπους...

Γράφει ο Κώστας Μαρούντας
 
Αυτός ο αγώνας με τον Αμπελακιακό σίγουρα δεν χαροποίησε κανέναν στον Ιωνικό (εξαιτίας του τελικού αποτελέσματός του). Αλλά έβγαλε και κάποια πράγματα τα οποία το καθένα ξεχωριστά, και όλα μαζί, έχουν μεγάλη σημασία. Το πρώτο είναι πως η ομάδα του Δημήτρη Αρναούτη παρότι προσπαθεί εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί στο βαθμό που της αναλογεί την υπεροχή που έχει σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες του ομίλου. Το δεύτερο είναι πως πλέον η συζήτηση για την -υπό αναζήτηση- σταθερή παραγωγικότητα στο σκοράρισμα δεν μπορεί παρά να επεκταθεί και σε διαφορετικές μεθοδολογίες. Και, τέλος, προκύπτει άμεση ανάγκη για στοχευμένη μεταγραφική ενίσχυση στην επερχόμενη μεταγραφική περίοδο.

Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά. Για το πρώτο, δύσκολα να βρεθεί κάποιος που να διαφωνεί πια. Και δεν είναι θέμα ψυχολογίας, γιατί η ομάδα αρκετές φορές φέτος δημιούργησε προσδοκίες για μία (σταθερά) θετική προοπτική. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι στην ψυχολογία. Οι παίκτες ξέρουν τις δυνατότητές τους, έχουν κατανοήσει που βρίσκονται, παίζουν, κάνουν ενίοτε καλά αποτελέσματα, αλλά γκολ συνήθως δεν μπαίνει ούτε «με αίτηση του νόμου 105»...

Επομένως, πάμε στο δεύτερο στοιχείο. Ο Ιωνικός στην έδρα του παίρνει τη μπάλα, έχει την κατοχή. Το ψάχνει, προσπαθεί. Αλλά δεν βρίσκει πειστικούς τρόπους για να διασπά άμυνες, ενώ χάνονται πολλά λεπτά από μία φλυαρία που σχετίζεται με δομική αδυναμία. Και όταν το κάνει, τις περισσότερες φορές οι ευκαιρίες χάνονται. Να πούμε, άραγε, πως σε κάποια ματς ίσως να πρέπει να παραχωρηθεί στον αντίπαλο χώρος και κατοχή της μπάλας, συνειδητά για αρκετά λεπτά, και να χτυπάει η ομάδα με «φαρμακερές» αντεπιθέσεις; Κουβέντα κάνουμε, γνώμες καταθέτουμε... Γιατί απέναντι στον Ατρόμητο Πειραιά, φερ΄ειπείν, κάποιες φάσεις βγήκαν με έναν τέτοιο τρόπο.

Μιλώντας έχοντας πια επαρκές δείγμα μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι «ταμπουρωμένοι» αντίπαλοι σε όλα αυτά τα ματς αποκτούν εκ των προτέρων πλεονέκτημα που ο Ιωνικός καλείται να αντιμετωπίσει. Πάντα το να καταστρέφεις, το να αποτρέπεις, δίνει αρχικώς πλεονέκτημα απέναντι σε αυτόν που επιχειρεί να διασπάσει άμυνες, να κάνει παιχνίδι, να δημιουργήσει, να σκοράρει. Επομένως, πρέπει να αναζητήσουμε αν ο Ιωνικός μπορεί να βγάλει γκολ με άλλους τρόπους.
Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι τρόποι; Πρώτον, οι ατομικές ενέργειες. Με την Προοδευτική μία τέτοια απέφερε το νικητήριο γκολ. Αλλά, μόνο εκεί. Οι στημένες φάσεις; Δεν έχουν λύσει το «γόρδιο δεσμό» στους περισσότερους αγώνες, αν και είναι μία υπολογίσιμη παράμετρος. Ταχύτητες και ανεβάσματα που να δημιουργούν πλεονεκτήματα (π.χ. παραπάνω παίκτης σε θέση για γκολ); Δύσκολο πάντως αυτό, και γιατί οι άλλοι κλείνουν χώρους επισταμένα έτσι ώστε να απαιτούνται πολλά και εντατικά τρεξίματα (που προσομοιάζουν σε ομάδες από πιο υψηλές κατηγορίες του εγχώριου ανταγωνισμού) και γιατί ο Ιωνικός ειδικά στα δεύτερα ημίχρονα των αναμετρήσεών του στη Νεάπολη αντιμετωπίζει τις συνέπειες ενός «κοκτέηλ» πιεστικών συνθηκών που αφορούν στο άγχος, στο χρονόμετρο, ακόμα και σε ένα βαθμό στο γεγονός πως αγωνίζεται εντός έδρας (χωρίς σε αυτό να φταίει το παραμικρό ο κόσμος...) όπου οι απώλειες βαθμών «ενοχλούν» περισσότερο. Σουτ; Δεν έχουμε δει κάτι το περιοδικά εμφανιζόμενο που να υπερβαίνει τη μετριότητα.

Τέλος, αν η κουβέντα γίνεται εδώ και καιρό για ανάγκη απόκτησης κάποιου επιθετικού, εγώ θα ρίξω στη συζήτηση την επιτακτικότητα της απόκτησης και ενός δημιουργικού χαφ που θα μπορεί και να εκτελεί-σκοράρει συχνά. Παίκτη άξονα, ίσως, για να αυξάνονται οι απειλές και κάθε φορά να επιλέγεται γρήγορα η μεταφορά της μπάλας στα σημεία που η άμυνα είναι ευάλωτη. Γιατί, μιλάμε για Γ΄Εθνική, όπου δεν έχουμε απέναντί μας τον Μαλντίνι ή τον Μπαρέζι σε σύγχρονες version, επομένως αδύναμα σημεία οι αντίπαλοι έχουν και μάλιστα πολλά περισσότερα από όσα αφήνει να φαίνονται το πρόβλημα του Ιωνικού στο σκοράρισμα.

Σε εντελώς θεωρητικό επίπεδο, τέτοιοι παίκτες μπορούν να βρεθούν σε επαρκή ποιότητα σε συγκεκριμένα πεδία, όπως π.χ. κάποια ανώτερη εγχώρια κατηγορία, το εξωτερικό ή ακόμα και οι ακαδημίες ορισμένων ομάδων (εννοώ τις Κ19...). Χρόνος υπάρχει πιστεύω, επομένως δεν θα ήταν κακό, κάθε άλλο..., να γίνει ένα καλό ψάξιμο που θα μπορούσε να φέρει κάτι σχετικό στην επερχόμενη μεταγραφική περίοδο. Έστω και με δανεισμό, αν αυτό μετατρέπει το κόστος σε κάτι άμεσα προσιτό...

Το πρόβλημα της δυστοκίας είναι κατά γενική ομολογία πια σχεδόν μόνιμο για το φετινό Ιωνικό και αναδεικνύεται ως η βασικότερη αιτία που η ομάδα «αγκομαχάει», ενώ πραγματικά και θα μπορούσε και αξίζει να έχει περισσότερους βαθμούς. Δουλειά γίνεται, ο Ιωνικός μπαίνει για να νικήσει, αλλά αν αυτό δεν επιτυγχάνεται, υπάρχει θέμα που πρέπει να λυθεί με όλους τους διαθέσιμους τρόπους.  Άρα, (και) η μεταγραφική ενίσχυση είναι μονόδρομος. Όχι για να απαξιωθούν οι παίκτες που βρίσκονται τώρα στο ρόστερ. Αλλά, γιατί και το πρόβλημα του μη γκολ είναι μεγάλο για να μη γίνει τίποτα..., και με αυτό τον τρόπο θα αυξηθούν οι πιθανότητες για να «απελευθερωθούν» οι όποιες δυνατότητες έχουν οι ίδιοι. Πάλι καλά να λέμε που δεν σκόραρε ο Αμπελακιακός, γιατί αρκεί να σκεφτούμε πως αν έμεναν στο μηδέν και το Κερατσίνι και η Παλαιόχωρα η συγκομιδή θα ήταν καλύτερη παρά τις γκέλες...