Γράφει ο Κώστας Μαρούντας

Tα όσα όμορφα συμβαίνουν στον ποδοσφαιρικό Ιωνικό τους τελευταίους μήνες είναι η επικράτηση της λογικής. Όταν νοικοκυρεύεσαι σα γενικευμένη λειτουργία, όταν πορεύεσαι σαν οικογένεια, όταν βασική μέριμνα του αγωνιστικού τιμ είναι αποκλειστικώς τα ποδοσφαιρικά καθήκοντα των μελών του, τότε όλα τα καλά έρχονται ένα-ένα. Με τη σειρά που υποδεικνύει η λογική. Πρώτα ήρθαν οι συνεχόμενες νίκες. Μετά, ως απόρροια αυτών των συνεχόμενων νικών, η βαθμολογική αναρρίχηση. Το απόγευμα της Κυριακής ήρθαν και τα πολλά γκολ. Και η συνέχεια, πλέον, προαλείφεται ως άκρως ενδιαφέρουσα...

Το ξεμπούκωμα αυτό το χρειάζονταν όλοι στον Ιωνικό. Κυρίως οι ποδοσφαιριστές. Βασικά το χρώσταγαν στον εαυτό τους για την παρατεταμένη δυστοκία των προηγούμενων μηνών, ειδικά των αντίστοιχων πρώτων της φετινής σεζόν. Αλλά και ο κόσμος της ομάδας της Νίκαιας, που παρότι το τρίποντο απέναντι στην ΑΕ Νεαπόλεως είχε κριθεί από τα μισά του πρώτου ημιχρόνου, δεν ήθελε να φύγει πριν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Εκεί, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, γιατί «δεν σου πάει» να φύγεις νωρίτερα...

Προς το παρόν επικρατεί η ικανοποίηση για τη σημαντική βελτίωση στην απόδοση. Έπεται η ωραία διάθεση που δημιουργεί το είδος του ποδοσφαίρου που παίζουν εσχάτως οι ποδοσφαιριστές της ομάδας. Αν διατηρηθούν αυτά, τότε το βαθμολογικό άγχος δεν θα επιβάλλει τους δικούς του όρους. Αν τα παιδιά του Δημήτρη Αρανούτη κατεβαίνουν για να το διασκεδάσουν οι ίδιοι πρώτα μέσα τους, αν θέλουν πώς και πώς να έρχονται οι αγώνες για να παίξουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν, τότε ο Ιωνικός θα έχει πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Νομίζω πως στο κυριακάτικο ενενηντάλεπτο απέναντι στους Κρητικούς έπαιζαν για να το ευχαριστηθούν οι ίδιοι...

Όταν βάζεις 5 τέρματα σε έναν αγώνα πρωταθλήματος πιστοποιείς κατά κανόνα τα εξής δεδομένα. Πως, πλέον, όχι μόνο βγάζεις φάσεις και απειλείς με διαφορετικούς τρόπους, αλλά αλλάζουν όλα προς το καλύτερο, και ως προς τα τελειώματα, αλλά και ως προς τις ατομικές και συλλογικές ψυχολογίες στο βασικό ζήτημα που λέγεται «σκοράρισμα». Επομένως, έχω την εντύπωση πως «πέφτουν ένα ένα τα κάστρα» που δυσκόλευαν τον Ιωνικό στο να παίρνει αυτό που του άξιζε. Έχουμε πολλά δείγματα για να συνηγορήσουμε σε ένα τέτοιο ευχάριστο συμπέρασμα.

Όσο, βέβαια, και αν γνωρίζουμε πολύ καλά πως κατά πάσα πιθανότητα οι επόμενοι αντίπαλοι στο πρόγραμμα του ομίλου μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος θα είναι πιο ισχυροί, άρα και πιο δύσκολα εμπόδια, από την ουραγό ομάδα της ΑΕ Νεαπόλεως (έτσι όπως την είδαμε την Κυριακή).  Από εκεί και πέρα, ξεκάθαρα έχουν αρχίσει οι αριθμητικοί υπολογισμοί. Μέρες 2017 κατά αναλογία... Τότε, βέβαια, ήταν μόνο ο Εργοτέλης, τα αποτελέσματα του οποίου έψαχναν όλοι στη Νίκαια. Τώρα είναι, και ο Εθνικός Πειραιά, και ο ΟΦΙ, και ο Γιούχτας. Ας είναι. Υπάρχει σε ορισμένους διάχυτη μία μικρή υποψία. Αν ο Ιωνικός συνεχίσει στα ίδια στάνταρντς απόδοσης, ίσως τελικά να μας ενδιαφέρουν μονάχα τα δικά του αποτελέσματα... Ίδωμεν.

ΥΓ. Ο Ιωνικός παίζει εδώ και καιρό καλή μπάλα, νικάει, διεκδικεί την άνοδο. Πλέον, είναι ξεκάθαρο πως αξίζει να παρακολουθήσουν από κοντά την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του Δημήτρη Αρναούτη ακόμα περισσότεροι φίλοι της ομάδας. Στην τελική αυτή ευθεία, που θα κρίνει την όποια έκβαση των προσπαθειών των «κυανόλευκων» για τη συγκεκριμένη αγωνιστική περίοδο, αξίζει όλοι οι εμπλεκόμενοι να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Υπάρχει διακύβευμα και είναι σημαντικό... Ας διαδοθεί παντού το μήνυμα πως δεν περισσεύει κανένας σε μία μάχη που αξίζει να δοθεί «μέχρις εσχάτων».
Share To:

Ionikos News

Post A Comment: