Σαν ομάδα που γνωρίζει τις απαιτήσεις των συνθηκών...

Γράφει ο Κώστας Μαρούντας

Ας τον χαρακτηρίσει ο καθένας, πια, όπως θέλει αυτόν τον αγώνα με τον Ατσαλένιο στην Κρήτη. Πριν τη διεξαγωγή του ήταν «τελικός», «αγώνας-ορόσημο», η «κρισιμότερη αναμέτρηση του ποδοσφαιρικού Ιωνικού τα τελευταία χρόνια», και πολλά ακόμα. Δίκαια και εύστοχα όλα... Και τώρα; Στην ουσία, είναι το εισιτήριο πρόκρισης στους διπλούς αγώνες των μπαράζ. Με απλά λόγια, η περήφανη νίκη του Ιωνικού στο Ηράκλειο «γέννησε» δύο ακόμα αγώνες. Με την ίδια και ενδεχομένως μεγαλύτερη σημασία... Γιατί, πια, δεν υπάρχει παράλληλος αγώνας ΟΦ Ιεράπετρας-Εθνικός. Γιατί, πια, το αν θα ανέβει ο Ιωνικός στη Football League εξαρτάται αποκλειστικά από τα δικά του πεπραγμένα...

Τέτοιας σημασίας αγώνες, όπως αυτός με τον Ατσαλένιο, είναι «δίκοπα μαχαίρια» για το πώς θα τους χειριστείς, και ψυχολογικά, και αγωνιστικά. Να μπεις και να παίξεις τη μπάλα σου; Να μπεις και να περιμένεις να «κλέψεις» το αποτέλεσμα «χτυπώντας στις αντεπιθέσεις»; Τα λεπτά περνάνε διαφορετικά. Η κάθε φάση έχει άλλη διάσταση. Ακόμα και ένα προβάδισμα στο σκορ με 0-2 έχει άλλες απαιτήσεις. Οι λεπτομέρειες «θεριεύουν»... Γιατί εδώ δεν υπάρχει περιθώριο διόρθωσης. Οτιδήποτε γίνει, έγινε. Οτιδήποτε γραφτεί, δεν ξεγράφεται. Πόσο μάλλον που στη συγκεκριμένη περίσταση όλα ήταν σε άμεση εξάρτηση και με τα δρώμενα στον αγώνα του ΟΦ Ιεράπετρας με τον Εθνικό.

Ο Ιωνικός, όμως, διάλεξε τον πιο μπεσαλίδικο δρόμο. Αυτόν που «έφτιαξε» τους φίλους του, είτε είχαν ταξιδέψει εκεί, είτε παρακολουθούσαν την ιντερνετική αναμετάδοση. Το να βγει και να παίξει μπάλα. Να κοιτάξει αποκλειστικά τη δική του δουλειά, και αν ερχόταν κάτι καλό από την Ιεράπετρα, «είχε καλώς». Που δεν ήρθε, βέβαια, αλλά αυτό πλέον δεν έχει καμία σημασία. Η ομάδα του Δημήτρη Αρναούτη επέλεξε να ψάξει τα γκολ που της χρειάζονταν για να φύγει με τη νίκη. Και το έκανε.

Λειτούργησε σαν «αφεντικό», σαν ομάδα που γνωρίζει τις απαιτήσεις των συνθηκών, σαν ομάδα που καταλαβαίνει πολύ ευκρινώς τι σημαίνει συμμετοχή στη Football League. Αντεπεξήλθε, παρότι θα μπορούσε να καθαρίσει πιο εύκολα ή να βρεθεί ακόμα και σε περιπέτειες (από ενδεχόμενη ισοφάριση...). Παρότι έπαιζε με ευδιάκριτη επάρκεια... Στις δύο τελευταίες κρίσιμες αναμετρήσεις του, ο Ιωνικός απέδειξε πως μπορεί να ανταποκριθεί σε τόσο σοβαρές υποχρεώσεις. Το ξέρουμε, πια, αυτό όλοι... Η δουλειά μηνών βγήκε. Δικαίως!

ΥΓ. Τώρα είναι η ώρα των μετριασμένων πανηγυρισμών και της ανανέωσης των αναγκαιοτήτων. Καμία συζήτηση, που ενδέχεται να αποπροσανατολίσει την ομάδα, δεν χρειάζεται. Ναι, είναι εύκολο να ψάξει κάποιος να βρει που θα μπορούσαν να κατακτηθούν οι τρεις βαθμοί που έλειψαν για την απ΄ευθείας άνοδο. Όμως, για να είμαστε μέσα στα πράγματα και στην ουσία τους, θα πρέπει να τους ψάξουμε στο διάστημα που ο Ιωνικός ήταν «μέσα στο παιχνίδι» της διεκδίκησης του στόχου των δύο πρώτων θέσεων. Και όχι στον πρώτο γύρο, που ψαχνόταν για όλα και σε όλα... Αυτό είναι το σωστό και το ακριβές συνάμα... Αλλά, αυτά αφορούν σε όλους όσους είναι στην απ΄έξω και έχουν φιλολογικό χαρακτήρα πλέον.

ΥΓ1. Για το ίδιο το ποδοσφαιρικό τμήμα υπάρχουν δύο αγώνες, στους οποίους θα χρειαστεί ακόμα και πιθανή «υπέρβαση ορίων». Η «μάχη της Κρήτης» έφερε, ή Διαγόρα Ρόδου ή Αιολικό Μυτιλήνης ή Καλαμάτα. Οκ. Οι ίδιοι οι αρμόδιοι της ομάδας της Νίκαιας πρέπει να ξεκινήσουν από τώρα το «ψάξιμο» για το βεληνεκές, τις αρετές, τα μειονεκτήματα, τα πολύπλευρα ατού του κάθε ενός αντιπάλου από αυτούς τους τρεις. Σε κάθε μέτωπο...

ΥΓ.2 Αυτά όλα τα προηγούμενα πρέπει να γίνουν μέχρι να μαθευτεί ποιος θα είναι ο «εκλεκτός» της κληρωτίδας. Για να εξειδικευτούν, τότε, οι μέριμνες. Εμείς όλοι ξέραμε -από ένα σημείο και μετά...- αρκετά καλά τις ομάδες του 5ου ομίλου της φετινής Γ΄Εθνικής. Και καταλαβαίναμε άνετα από τον Φεβρουάριο κιόλας, πως ο Ιωνικός μπορούσε να τερματίσει ή πρώτος ή δεύτερος. Για τους άλλους ομίλους, και τις πραγματικές δυνατότητες του όποιου πιθανού αντιπάλου στα μπαράζ, χρειάζεται εκ νέου δουλειά και το σχετικό ψάξιμο...