Με το δικό του μελάνι...

 Γράφει ο Κώστας Μαρούντας
 
Oι πρώτες ώρες, οι πρώτες μέρες, ανήκουν εξ΄ολοκλήρου στο μεγάλο αυτό κατόρθωμα. Tην πρωτοφανή νίκη του Ιωνικού με 197-116 επί του Εθνικού Πειραιώς. Έτσι και αλλιώς θα μνημονευόταν η φετινή προέλαση του μπασκετικού Ιωνικού στην Α2. Τώρα, όμως, η όλη φάση πέρασε σε μία «άλλη σφαίρα». Το σαββατιάτικο κρεσέντο δεν είναι «κερασάκι σε τούρτα», ούτε «αλατοπίπερο». Είναι κάτι πολύ παραπάνω, γιατί γράφτηκε μπασκετική ιστορία από τον Ιωνικό. Με το δικό του μελάνι... 197; Μοιάζει απίστευτο κάτι τέτοιο. Είναι συνθήκη που σημάδεψε για πάντα τη διαχρονική διαδρομή της ομάδας της Νίκαιας στο άθλημα αυτό, αλλά και το ίδιο το ελληνικό μπάσκετ.

Πριν λάβει χώρα το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, πόσες πιθανότητες είχε να συμβεί; Πώς να μπορούσε εύκολα, ακόμα και ένας... «δημιουργικός νους»..., να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο -σε τέτοιο επίπεδο ανταγωνισμού (δεύτερη στην ιεραρχία κατηγορία μίας χώρας με σπουδαία παράδοση στο άθλημα γαρ...)- θα γινόταν αυτό; Είχε σημειώσει ήδη ρεκόρ στις «κατοστάρες» ο φετινός Ιωνικός, είχε πάρει πολλές φορές διαφορές σχεδόν δυσθεώρητες. Αλλά, αλήθεια, πόσοι περίμεναν αυτό το -ιστορικών διαστάσεων- show της 20ης Απριλίου 2019 στο κλειστό γυμναστήριο του Πλάτωνα;

Αν οι λέξεις έτρεχαν με τις ταχύτητες που είχε η ομάδα του Νίκου Βετούλα το απόγευμα του Σαββάτου, ή αν είχαν ποσότητα που να ταίριαζε σε αυτή των 197 πόντων, το κείμενο αυτό θα έφτανε πολύ μακριά... Όμως, εδώ θα επικρατήσει «ρέγουλα»... Και μόνο το γεγονός πως θα μνημονευτεί από τόσους ανθρώπους σε Ελλάδα, και εξωτερικό, αυτό το κατόρθωμα, μόνο κέρδος συνιστά για τον Ιωνικό και τη φήμη του. Γιατί έτσι τον γνώρισαν περισσότεροι, ενώ ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός «μπασκετανθρώπων» συνειδητοποιεί πως εκεί στη Νίκαια γίνεται κάτι που μάλλον έρχεται για να «καρφιτσωθεί» στο μέλλον του εγχώριου στερεώματος.

To να βρεθεί κάποια ομάδα που θα βάλει 198 πόντους σε έναν αγώνα της Α2 στο άμεσο μέλλον, μοιάζει κομματάκι δύσκολο... Οι αριθμοί είναι απίστευτοι. Σχεδόν 200 πόντοι σε ένα σαραντάλεπτο σημαίνει -σχηματικά- πως σε κάθε αγωνιστικό λεπτό ο Ιωνικός πετύχαινε ένα τρίποντο και είχε καβάντζα και δύο ακόμα πόντους... Δηλαδή, το απόλυτο. Επί της ουσίας, πάντως, δεν είχε σημασία μονάχα η κατάσταση του αντιπάλου, αλλά και το γεγονός πως μπόρεσε ο Ιωνικός να «ματώσει το διχτάκι» με τέτοια ευχέρεια...

ΥΓ. Για να αστειευτούμε και λίγο, το 116 παθητικό είναι μία ιστορία που χρίζει βελτίωσης. Αλλά και μόνο το γεγονός πως υπάρχει ευδιαθεσία για τέτοιες χιουμοριστικές απόπειρες φανερώνει το κλίμα που η ίδια η ομάδα δημιουργεί με τα όσα καταφέρνει στα διάφορα παρκέ της χώρας...

ΥΓ1. Υπάρχει και το πεζό κομμάτι. Το λιγότερο «λουσάτο», αλλά που είναι το πιο ουσιαστικό από όλα: η άνοδος και κυρίως η προετοιμασία για το άμεσο μέλλον. Ο Ιωνικός με τα πεπραγμένα του τα τελευταία δύο χρόνια έχει ανεβάσει μόνος του τον πήχη. Αν κρίνουμε από τη συνταγή που ακολουθήθηκε έως τώρα, σε περίοπτη θέση δεν θα είναι η ανασφάλεια και η αγωνία, αλλά η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία. Είναι, βέβαια, μία διαφορετική κατηγορία η Α1 Μπάσκετ Λιγκ. Με άλλες ανάγκες και απαιτήσεις. Με διαφορετικά είδη παιχνιδιού, θα μπορούσαμε να πούμε, δίχως αυτό το συμπέρασμα να συνιστά υπερβολή. Όμως, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως δεν θα «ψαχτεί» η ομάδα, όχι μόνο για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αλλά να αφήσει και το στίγμα της; Όπως μάθεις, έτσι θα συνεχίσεις. Έτσι λένε και μάλλον έχουν δίκιο...