Γράφει ο Πέτρος Ιωσηφίδης
Ο Ιωνικός Νικαίας πανηγύρισε όπως του άξιζε την άνοδο του στη Basket League με μια φιέστα που συζητήθηκε πολύ ως προς την οργάνωσή της και την εντύπωση που προκάλεσε. Δεύτερη συνεχόμενη άνοδος, δεύτερη συνεχόμενη φιέστα. Εικόνες ανεξίτηλες για όλους τους Ιωνικούς όπως σίγουρα και για τους παίκτες, οι οποίοι μπήκαν «στο πετσί» του ρόλου, έκαναν κτήμα τους τον «πόθο για την επάνοδο μετά από 32 χρόνια» και το χάρηκαν αντίστοιχα.
Η εικόνα της φιέστας με αποκορύφωμα το σήκωμα του τροπαίου από τον πρόεδρο της επιτροπής
Βαγγέλη Τσάπα αλλά και από τους παίκτες, δηλαδή τους πρωταγωνιστές, έναν προς έναν, αποτελεί το απόγειο αυτής της στιγμής που ενσαρκώνει και το μότο «αποστολή εξετελέσθη». Υπάρχουν ωστόσο και άλλες εικόνες που έχουν και αυτές τη δική τους σημασία και δίνουν τη δική τους υπεραξία ως προς τα δρώμενα εντός του «Πλάτωνα». Αναφέρομαι στις φωτογραφίες που απεικονίζουν τα παιδιά των παικτών της Ομάδας, παρέα με τους πατεράδες τους, είτε αγκαλιά είτε δίπλα τους αλλά και μόνα τους, να συμμετέχουν στη διαδικασία και μάλιστα να ποζάρουν με το κύπελλο. Αυτό για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» είναι κάτι το μοναδικό, κάτι το καινούργιο. Κάτι που σίγουρα δεν είχε δει για δεκαετίες ο Πλάτωνας. Δεν έγινε όμως εφάπαξ στη φιέστα.
Από την αρχή αυτής της νέας προσπάθειας, με τελικό προορισμό την άνοδο στην Α1, πάντα, σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, γιοί, θυγατέρες και μικροί συγγενείς, παικτών και προπονητών της Ομάδας, μετά το τέλος του κάθε παιχνιδιού συμμετείχαν, ανεβασμένοι στους ώμους των γονιών τους, στο καθιερωμένο «1,2,3, Ι-Ω-Ν-Ι-Κ-Ο-Σ» που αποτελεί το αποκορύφωμα της διαντίδρασης μεταξύ «κερκίδας» και «παρκέ», μεταξύ Ομάδας και κόσμου. Πρόκειται για 35 τέτοιες στιγμές. Από το πρώτο παιχνίδι Κυπέλλου με κόσμο, πέρσι, απέναντι στο Περιστέρι, ακόμα και στην ήττα από τον ΓΣΛ Φάρο, σε όλους τους αγώνες πρωταθλήματος, πέρσι και φέτος, έτσι και στη φιέστα. Με τα τέκνα να μη χάνουν αγώνα των πατεράδων τους για να έχουν να θυμούνται και να λένε στο μέλλον, «ήμουν κι εγώ εκεί».
Φυσικά, αυτό δε συνέβη τυχαία. Και δε συνδέεται απαραίτητα με την άνοδο και τις νίκες. Υπάρχουν
δύο άλλες προϋποθέσεις κατ’ εμέ. Η πιο βασική φαντάζει η προϋπόθεση του κλίματος που έχει φτιάξει εντός των τειχών της Ομάδας, ο Βαγγέλης Τσάπας. Ήταν η συνταγή του στο Φάρο Κερατσινίου, την ακολούθησε πιστά και εδώ και δεν το μετάνιωσε. Παίκτες – διοίκηση εντός του παρκέ, με καλό κλίμα, πάντα,
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ εκτός των τεσσάρων γραμμών, με τραπεζώματα, διασκεδάσεις μετά από παιχνίδια, κοινές διακοπές κ.ο.κ. Αυτό κάνει τον παίκτη να αισθάνεται άνετα με το χώρο που κοινωνικοποιείται. Αντιλαμβάνεται το χώρο και το χρόνο όχι με τα στενά επαγγελματικά πλαίσια και εμφανίζεται διατεθειμένος να «εκθέσει» την οικογένειά του σε αυτόν γιατί πολύ απλά
νοιώθει άνετα. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η ατμόσφαιρα εντός του κλειστού ή αν θέλετε, η συμπεριφορά του κόσμου. Αυτά τα δύο χρόνια, ποτέ δεν έλειψε ο παλμός και το πάθος από τον «Πλάτωνα», πάντα σε κόσμια πλαίσια, χωρίς εντάσεις, χωρίς έκτροπα. Όπως ακριβώς το είχε ζητήσει η διοικούσα επιτροπή του Ιωνικού.
Το πρωτάθλημα και η εικόνα του κυπέλλου του πρωταθλητή ψηλά στον αέρα του «Πλάτωνα» είναι η
μεγάλη εικόνα. Οι 35 μικρές εικόνες που συνοδεύουν τη μεγάλη, είναι αυτές που προαναφέρθηκαν, όσα δηλαδή και τα εντός έδρας παιχνίδια όπου συνέβη αυτή η κατάσταση. Η Νίκαια είχε αφενός 32 χρόνια να δει το «φως της Α1» και αφετέρου δεκαετίες για να δει κάτι αντίστοιχο. Κάθε φωτογραφία που απεικονίζει τον
Βαγγέλη Καράμπουλα με τις δυο μικρές του κόρες, τον
Πετροδημόπουλο με την κόρη του, τον
Λιακόπουλο, τον
Παπαδόπουλο και τον
Κατούφα, τον
Μαυροκεφαλίδη, τον
Μπατή, τον
Σάφτεναρ, τον
Δημητριάδη με τα παιδιά τους μπροστά από μικρόφωνα για δηλώσεις ή με τον κόσμο απέναντι ή αντάμα, αποτελεί και ένα μικρό «πρωτάθλημα». Το σύνολο λοιπόν… 35.
Αυτό το «35» είναι κάτι που «χτίστηκε» και απλώθηκε σε όλον τον Πλάτωνα. Όταν ο παίκτης, ο πρόεδρος αυτός που είναι στο επιτελείο της ομάδας, φέρνει το παιδί του στο γήπεδο, κινητοποιεί και τον φίλαθλο ή ακόμα και τον οπαδό της ομάδας να κάνει το αντίστοιχο. Ειδικά τη φετινή χρονιά που ο «Πλάτωνας» σε πολλά παιχνίδια, από άποψη θεατών, άγγιζε το «τετραψήφιο» (πάνω από 1.000 θεατές) πολλές οικογένειες μετά των «λιλιπούτειων» θαυμαστών του Ιωνικού έκαναν την εμφάνισή τους, Π. Ράλλη και Θηβών γωνία.
Εν κατακλείδι, αυτή είναι και η «προίκα» από όλη αυτήν την ιστορία που πρέπει να διαφυλάξουμε και να γιγαντώσουμε. Ότι δηλαδή το κλειστό του «Πλάτωνα» αποτελεί μια πληρέστατη έδρα, με οργανωμένο πέταλο που στηρίζει την ομάδα του με πάθος αλλά χωρίς ακρότητες και αφήνει παράλληλα χώρο στις οικογένειες να έρθουν, να απολαύσουν το παιχνίδι, να «γεννηθούν» νέοι Ιωνικοί και από εκεί και πέρα:
«Ιωνικό μικρόβιο κυλάει μεσ' στο αίμα
και δεν μπορώ να γιατρευτώ Ιωνικέ, είμαι τρελός για 'σενα»
Photo credits: Γιώτα Μπρεκή
Post A Comment: