Γράφει ο Κώστας Μαρούντας

To κείμενο αυτό δεν μπορεί παρά να κινηθεί εξ΄ολοκλήρου στο πνεύμα που επικράτησε για κάποιες ώρες στο κλειστό του Πλάτωνα. Σε έναν αγώνα δίχως κανένα άγχος, γιατί όλα τα ουσιαστικά ζητούμενα είχαν τελειώσει μέρες τώρα. Βέβαια, όλοι θέλανε τη νίκη του Ιωνικού, αλλά ταυτόχρονα επικρατούσε στο εσωτερικό μία μεγαλύτερη ζέση: πώς θα το χαρούν περισσότερο... Στους καιρούς που διανύουμε, άλλωστε, οι αθλητικές χαρές τέτοιου είδους είναι από τα λίγα «αποκούμπια» που αλλάζουν διαθέσεις και δίνουν κίνητρα... Τα, δε, βίντεο και οι φωτογραφικές «πήραν φωτιά«, κατοχυρώνοντας για πάντα τις παρούσες στιγμές δόξας.

Ήταν η γιορτή που άξιζε σε όλους στην οικογένεια του μπασκετικού Ιωνικού. Γιατί, δίχως πολλές περιστροφές, όλοι συνέβαλαν για τη μεγάλη επιτυχία της επιστροφής στα σαλόνια του εγχώριου διασυλλογικού μπάσκετ. Και το γλέντι που ακολούθησε ήταν η ανταμοιβή όλων για την προσπάθεια που καταβλήθηκε. Ένας κύκλος έκλεισε με απόλυτη επιτυχία, λοιπόν. Η ομάδα του πρωταθληματικού τίτλου, η ομάδα των ρεκόρ, η ομάδα του 197, η ομάδα που έφερε το μπάσκετ ακόμα πιο κοντά (και μέσα...) στον καθένα και στην καθεμία, η ομάδα των αμέτρητων χειροκροτημάτων και των εκατοντάδων αφιερωμάτων σε sites και εφημερίδες.. Η ομάδα που αποτελεί έναν πανάξιο εκπρόσωπο μιας ολόκληρης πόλης. Η ομάδα υπόδειγμα λειτουργίας, συνοχής και της «μίας γροθιάς όλοι». Η ομάδα που ακόμα και οι λίγες ήττες που έκανε σε όλο το φετινό πρωτάθλημα την «αναβάθμισαν» ακόμα περισσότερο, αφού τη μετέφεραν στην κατηγορία του γήινου. Επομένως, έδωσαν άλλες διαστάσεις στα όσα πέτυχε μέσα στα παρκέ...

Τα πρόσωπα όλων στο κλειστό πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Καρδίτσα, που ήταν η τελευταία εντός έδρας για φέτος, τα έλεγαν όλα. Και όπως γέμισε με καπνούς το κλειστό από τα καπνογόνα της χαράς μετά την απονομή, μπορούμε να αντιληφθούμε τη σκηνή ως ένα συμβολικό πέρασμα. Από την Α2 (που «εξαφανίστηκε» με τους καπνούς) στην Α1 (που ξεπρόβαλε αμέσως μετά...). Μία καινούρια μέρα. Ας το χαρούν όλοι, ας το συνειδητοποιήσουν όλοι, ας το διαχειριστούν όλοι... Ύστερα έρχεται ο προγραμματισμός, η δουλειά, η προετοιμασία για του χρόνου. Το πλάνο που μπήκε το καλοκαίρι του 2017 δικαιώθηκε με τον πλέον πειστικό τρόπο. Ανοίγοντας την όρεξη για τα καλύτερα, που δεν έρχονται. Είναι ήδη εδώ.

ΥΓ. Έγινε, βέβαια, και ένας αγώνας. Ένας αγώνας ο οποίος δεν είχε καμία βαθμολογική σημασία, και για αυτό είχε ήδη φροντίσει ο ίδιος ο Ιωνικός έγκαιρα. Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα του Νίκου Βετούλα το πήγε «στο ρελαντί». Ήταν και η ίδια σε mood φιέστας, μάλλον. Όμως, κάθε φιέστα είναι μία «ανεβαστική» συνθήκη πανηγυρισμών και οι «κυανόλευκοι» πάτησαν γκάζι, στο μέτρο του εφικτού. Για να μπορέσουν να εναρμονίσουν το κλίμα στις κερκίδες με τα δρώμενα στον αγώνα. Αυτό αρκούσε.

ΥΓ1. Πολλοί «αγωνιστικοί περίπατοι» έλαβαν χώρα και φέτος, όπως και πέρυσι (στην προηγούμενη κατηγορία). Ειδικά από την ώρα που η τεχνική καθοδήγηση του Ιωνικού πέρασε στα χέρια του Νίκου Βετούλα και ενσωματώθηκε στο ρόστερ και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Συνθήκες που μπόρεσαν να ενισχύσουν τα ήδη προϋπάρχοντα εχέγγυα, να κλείσουν τις όποιες «τρύπες ανασφάλειας» υπήρχαν, και να απελευθερώσουν την ομάδα. Για να παίξει ένα μπάσκετ που δύσκολα θα ξεχάσουν οι αντίπαλοί της στο μέλλον....
Share To:

Ionikos News

Post A Comment: