Γράφει ο Κώστας Μαρούντας
Το ισόπαλο αποτέλεσμα του Ιωνικού στην έδρα του ΟΦ Ιεράπετρας δεν το λες και τόσο κακό. Βέβαια, το γεγονός πως σηματοδότησε τέταρτο συνεχόμενο αγώνα στο πρωτάθλημα δίχως νίκη επιβαρύνει αρκετά τις κρίσεις και τα συμπεράσματα. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να κριθεί, ως προς την πραγματική του βαρύτητα, δίχως να γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων. Μετά την ολοκλήρωση (και) των κυριακάτικων αγώνων έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα. Εδώ και καιρό, τα άλλα αποτελέσματα είχαν ήδη ιδιαίτερη σημασία. Πια αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη, και μάλλον περισσότερη από όσο θα νομίζαμε προγενέστερα. Και αυτό γιατί από αυτή την αγωνιστική αυξήθηκαν οι μνηστήρες... Τα Τρίκαλα δεν κέρδισαν, η Βέροια δεν κέρδισε, ο Ιωνικός δεν κέρδισε, η Καβάλα δεν κέρδισε, ο Ολυμπιακός Βόλου δεν κέρδισε, ο ΟΦ Ιεράπετρας δεν κέρδισε. Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε πως η συγκεκριμένη αγωνιστική ήταν «σα να μη διεξήχθη ποτέ». Είναι, όμως, η άνοδος της Νίκης Βόλου και του Διαγόρα στη βαθμολογία, που αποτελεί το καινούριο (και άκρως σημαντικό...) στοιχείο. Η ραγδαία πρόοδος της Νίκης επί Στάικου Βεργέτη και το πολύ καλό υλικό της ομάδας της Ρόδου απέφεραν τελικά καρπούς και πια η εξίσωση έχει περισσότερους συντελεστές... Σε τέτοιες περιστάσεις, όσο προφανείς και να είναι κάποιες απόπειρες προβλέψεων και (κυρίως) εκτιμήσεων, επικρατεί η χαοτικότητα...
Ο αγώνας του Ιωνικού με τον ΟΦ Ιεράπετρας ήταν ένας αγώνας που κύλησε συμβατά με τη σημασία του. Δεν είχε πάρα πολλές φάσεις, ούτε κάποια ομάδα μπορεί να ισχυριστεί πως επιβλήθηκε και έθεσε τους δικούς της όρους για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα. Όμως, κατά την προσωπική μου άποψη, και οι δύο ομάδες (ειδικά μέχρι το 60ο λεπτό), κάθε φορά που έπαιρναν τη μπάλα στα πόδια τους δεν «τεμπέλιαζαν», δεν «μιζέριαζαν», δεν άρχιζαν άσκοπα γυρίσματα που φανέρωναν αδυναμία και ραθυμία. Ψάχνονταν, έβγαζαν ορισμένα τρεξίματα (ακόμα και οι παίκτες που δεν είχαν τη μπάλα), αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν πολλά πράγματα στο ζήτημα ουσία. Στα τελευταία τριάντα λεπτά της αναμέτρησης δεν άλλαξαν πολύ οι διαθέσεις, αλλά δεν έβγαιναν οι ρυθμοί. Εκεί ήταν πολύ πιθανό να έκρινε το αποτέλεσμα ένα λάθος, μία αβλεψία, ή η τύχη και τα καμώματά της. Και στη φάση του 72ου λεπτού φάνηκε τι σημαίνει αυτό. Όμως, ο Ιωνικός τη γλίτωσε και πλέον η συνέχεια είναι το βασικό ζητούμενο για όλους στην ομάδα της Νίκαιας.
ΥΓ. Είναι ένα αποτέλεσμα αυτό στην Κρήτη που επιτρέπει στον Ιωνικό να επικεντρωθεί στα αγωνιστικά (του) ζητήματα και στη συνέχεια της προσπάθειας στο συγκλονιστικό (όπως προδιαγράφεται πια) φετινό πρωτάθλημα της Football League. O Iωνικός αγνοεί τη νίκη εδώ και τέσσερις αγώνες. Παρόλα αυτά με τον τρόπο που αγωνίστηκε στην Κρήτη (απ)έδειξε πως διατηρεί τη συνεκτικότητα του, διαλέγει να προτάσσει την αγωνιστική προσπάθεια, είναι ζωντανός στη μάχη. Το είδος και το μέγεθος της (απαραίτητης) αγωνιστικής βελτίωσης θα κρίνει πολλά. Και ειδικά στο κομμάτι της επιθετικής παραγωγικότητας... Πάντως, έτσι όπως πάει το πράγμα, χρειάζεται και η τύχη... Ακόμα και στις επιλογές νέων προσώπων...
ΥΓ1. Κάθε απομάκρυνση ενός προπονητή είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, που καλεί τον οργανισμό μίας ομάδας σε έγκαιρες προσαρμογές. Φυσικά, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό μία ομάδα να κρατάει όλα τα θετικά που άφησε ένας πετυχημένος προπονητής στο έργο του και να τα αξιοποιεί και μετά τη «φυγή» του. Αφού μπορεί να είναι σε θέση να τον ευχαριστήσει με εσώψυχη παρρησία, και για τις επιτυχίες που πρόσφερε, και για τη δουλειά που οδήγησε σε αυτές...
YΓ2. Κάθε καινούριος προπονητής που «εισάγεται» επαγγελματικά σε ένα σύλλογο όπως ο Ιωνικός έχει ένα πράγμα κυρίως να κάνει: να εμπιστευτεί τις δυνατότητές του και να πείσει ταυτόχρονα πως αξίζει κάθε στήριξης. Τότε τα πράγματα απλοποιούνται πολύ και η όποια αποστολή διευκολύνεται αρκετά...
Post A Comment: